Margriet du Maine

Margriet du Maine:

“Mijn grootvader had een typmachine. Een ouderwetste typmachine met grote zwarte toetsen die je met kracht moest indrukken. Daarop schreef ik mijn eerste verhalen. Ik was ongeveer acht en de verhalen die ik typte gingen voornamelijk over de avonturen van mijn kat. Toen ik wat ouder werd schreef ik meestal met pen en papier, in mooie notitieboekjes of schriftjes, waar ik nog steeds dol op ben. Een leeg notitieboekje heeft iets bijzonders, alsof het vraagt om een verhaal.

Mijn twee zussen zijn flink wat ouder dan ik en waren al vroeg het huis uit. Daarom mocht mijn beste vriendin mee op uitstapjes en op vakantie. We liepen uren door de bossen, en verzonnen verhalen die we dan ’s avonds uitschreven in onze schriftjes. Altijd al had ik een voorkeur voor magische verhalen. Verhalen waarin de wereld net wat wonderlijker en geheimzinniger is dan onze echte wereld. En die liefde voor het fantastisch genre ben ik niet kwijt geraakt. 

Mijn moeder zei heel wijs dat ik niet alleen kon leven van het schrijven van boeken en ik wilde ook erg graag met kinderen werken. Dus ging ik studeren aan de pabo. Ik wilde leerkracht worden. Kinderen fascineren me en hun fantasiewereld is nog zo rijk van verhalen en mogelijkheden. Ik ben altijd met kinderen blijven werken, en sta sinds kort ook weer voor de klas.

Inmiddels ben ik volwassen. Moeder van een dochter die net zoveel fantasie heeft als ik, misschien zelfs wel meer. En echtgenote van een man die goed buiten de lijntjes kan denken en me helpt wanneer ik vastloop met een verhaal. 

De typmachine heb ik na het overlijden van mijn grootouders gekregen en staat op mijn bureau, maar typen doe ik tegenwoordig gewoon op een laptop.” 

Verboden Kleuren, een origineel fantasyboek, is het allereerste boek dat Margriet voor De Vier Windstreken schreef.